Τα τελευταία δύο χρόνια η Κατερίνα Στεφανίδη δρέπει τους καρπούς της σκληρής δουλειά που προηγήθηκε από το 2000 όταν ξεκίνησε το επί κοντώ. 

Πέντε χρόνια μετά θα καταρρίψει την κορυφαία επίδοση όλων των εποχών με 4.37μ. και στη συνέχεια θα κατακτήσει το παγκόσμιο πρωτάθλημα νεανίδων.

Ακολούθησαν πολλές επιτυχίες και μία υποτροφία στο Πανεπιστήμιο του Στάντφορντ. Έπειτα από μία μικρή αποχή από το βάθρο λόγω εξαιρετικών σπουδών, η Στεφανίδη επιστρέφει στις μεγάλες επιδόσεις και με τον σύζυγο της Μιτς Κρίερ τα τελευταία δύο χρόνια σε ρόλο προπονητή, τραβά το δρόμο προς τη δόξα. 

Το κερασάκι στα χρυσά σε: Ευρωπαϊκό, Παγκόσμιο Πρωτάθλημα και Ολυμπιακούς Αγώνες είναι η ανάδειξη της σε κορυφαία αθλήτρια της Ευρώπης. Μία τιμή που κατακτά για πρώτη φορά Έλληνας αθλητής. 

Η Κατερίνα Στεφανίδη και ο άνθρωπος που πίστεψε όσο κανείς άλλος στις δυνατότητες της, ο Μιτς Κρίερ απαντούν σε κοινές ερωτήσεις και αφοπλίζουν με την ειλικρίνεια και το χιούμορ τους.. 

Φαντάστηκες ποτέ όλη αυτήν την επιτυχία;
Κατερίνα Στεφανίδη: Βέβαια! Νομίζω για να πετύχεις οτιδήποτε, πρέπει πρώτα να το ονειρευτείς, μετά να θέσεις στόχους και στη συνέχεια να δουλέψεις γι αυτούς. 

Οπωσδήποτε έχοντας πολλές επιτυχίες από μικρή στην Ελλάδα πάντα ονειρευόμουν και ευχόμουν να γίνω παγκόσμια πρωταθλήτρια και ολυμπιονίκης.

Σίγουρα υπήρξαν στιγμές που έμοιαζε με όνειρο, όπως όταν κάποιος ονειρεύεται να γίνει αστροναύτης. Τότε σκέφτεσαι ότι μπορεί να συμβεί, αλλά το πιο πιθανό είναι όχι. Υπάρχουν όμως και φορές που νιώθεις ότι ο στόχος είναι εφικτός.

Μίτσελ Κρίερ: Για μένα όλο το θέμα είναι να πετυχαίνεις μικρά πράγματα σε καθημερινή βάση και κάνοντας αυτό συνεχώς, να πραγματοποιείς ένα όνειρο όσο μεγάλο κι αν μοιάζει. 

Για να απαντήσω την ερώτηση λοιπόν, δεν ανησυχώ συνήθως για το αποτέλεσμα όσο για την διαδικασία. Και κάθε φορά που ξεκινώ μία διαδικασία προφανώς ελπίζω να κάνω το καλύτερο. 

Μπορείς να περιγράψεις με λίγες λέξεις καθένα από τα μετάλλια που πανηγύρισες τα τελευταία δύο χρόνια;
Κ.Σ.: Χάλκινο μετάλλιο στο Πόρτλαντ (Παγκόσμιο Πρωτάθλημα Κλειστού Στίβου): Το πρώτο μου μετάλλιο σε παγκόσμιο πρωτάθλημα, αλλά ήθελα πολλά περισσότερα εκείνη τη μέρα.

Χρυσό στο Άμστερνταμ (Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα): Το πρώτο μου χρυσό μετάλλιο σε μεγάλη διοργάνωση από το 2005 και ήρθε ρεκόρ αγώνων σε πολύ δύσκολες συνθήκες. Αυτή η εμφάνιση με προετοίμασε για να νικήσω στο Ρίο.

Χρυσό στο Ρίο (Ολυμπιακοί Αγώνες): Το θέλαμε, το πιστέψαμε, πήγαμε χωρίς σιγουριά λόγω ενός τραυματισμού και τα πράγματα δούλεψαν. 

Χρυσό στο Βελιγράδι (Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα Κλειστού Στίβου): Ίσως ένα από τα πιο δύσκολα μετάλλια που έχω κατακτήσει ποτέ (έπρεπε να ξεκινήσω από το 4.65μ. και να φτάσω στο 4.80μ.) αλλά ήταν από εκείνες τις διοργανώσεις που απόλαυσα περισσότερο και έβγαλα τον καλύτερο μου εαυτό. 

Χρυσό στο Λονδίνο (Παγκόσμιο Πρωτάθλημα): Το να κατακτήσω την τριάδα των χρυσών μεταλλίων ήταν πολύ συναρπαστικό, όμως το να σπάσω το εθνικό ρεκόρ σε μία μεγάλη διοργάνωση ήταν κάτι ξεχωριστό.

Μ.Κ.: Πόρτλαντ: Ήταν η πρώτη μου διοργάνωση ως προπονητής, ήμασταν και οι δύο χαρούμενοι για το χάλκινο μετάλλιο και ήταν ένας καλός σταθμός για να επιβεβαιώσουμε ότι η διαδικασία δουλεύει και ότι σπουδαία πράγματα έρχονται. 

Αμστερνταμ: Ήταν από τις πιο διασκεδαστικές διοργανώσεις γιατί ο καιρός είχε τρελαθεί, έτσι ήταν σπουδαίο να βλέπω την Κατερίνα να ωριμάζει, να εμπιστεύεται τις δυνατότητες της, να αγνοεί τον άνεμο και το απολαμβάνει πηδώντας ψηλά.

Ρίο: Πολύ άγχος έπειτα από μία σπουδαία σεζόν, έναν ελαφρύ τραυματισμό, ο οποίος μας έκανε να μην αισθανόμαστε σίγουροι και μας ανάγκαζε να κάνουμε πολλές αλλαγές ξαφνικά κάτι το οποίο ήταν εξαιρετικά αγχωτικό. 

Βελιγράδι: Ήταν τέλεια, αφού μία από τις αντιπάλους τις Κατερίνας πηδούσε υπέροχα και πραγματικά την έβαλε υπό πίεση, όμως για μία ακόμη φορά ήταν σπουδαίο να την βλέπω να εμπιστεύεται όλα αυτά που έχουμε κάνει και να αγωνίζεται στο 100% των δυνατοτήτων της. 

Και Λονδίνο: Και εκεί ήταν πολύ διασκεδαστικά, γιατί είχαμε σπουδαία σεζόν πηγαίνοντας εκεί, η Κατερίνα ήταν υγιής και νιώθαμε άνετοι στο να αντιμετωπίσουμε οτιδήποτε θα προέκυπτε. 

Πως ήταν οι διακοπές στα ελληνικά νησιά, ποιο σας άρεσε περισσότερο και γιατί;
Κ.Σ.: Διασκεδάσαμε πολύ. Ξεκουραστήκαμε και κάναμε ένα σωρό διαφορετικά πράγματα. Μου άρεσαν και τα δύο νησιά (Μύκονος, Σαντορίνη) για διαφορετικούς λόγους, αλλά ελπίζω να δούμε κάτι διαφορετικό του χρόνου, ίσως την Κρήτη ή τα νησιά του Ιονίου. 

Μ.Κ.: Τα νησιά ήταν υπέροχα, μπορώ να πω το ένα ήταν καλύτερο από το άλλο γιατί ήταν τελείως διαφορετικά. Όμως και τα δύο ήταν πολύ όμορφα και οι άνθρωποι καταπληκτικοί.

Τί είναι αυτό που σου αρέσει περισσότερο και τί όχι στο χαρακτήρα του/της συντρόφου σου;

Κ.Σ.: Χαχαχα, ξέρω τι θα πει για μένα. Πραγματικά δεν μπορώ να διαλέξω κάτι. Υπάρχουν σίγουρα φορές που εκνευριζόμαστε, αλλά είναι για διαφορετικά πράγματα. Εγώ ενοχλούμαι συχνά από κάτι διαφορετικό και μετά γίνομαι πολύ ευέξαπτη με τα πάντα, ακόμη και με πράγματα που κανονικά δεν με ενοχλούν.

M.Κ.: Λατρεύω το χαρακτήρα της γιατί είναι πολύ ζωηρή και θερμόαιμη όπως όλες οι Ελληνίδες γιαγιάδες που έχω γνωρίσει και αυτό κάνει πάντα τη μέρα διασκεδαστική. Δεν υπάρχει κάτι συγκεκριμένο να μην μου αρέσει.