Ακόμη και οι φίλοι της Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ έβλεπαν το... κακό να έρχεται. Από την αρχή της σεζόν η εικόνα της ομάδας τους ήταν αποκαρδιωτική. Τόσα εκατομμύρια, τόσοι σπουδαίοι επιθετικογενείς παίκτες και να χαραμίζονται από τα τακτικά «θέλω» του Ζοσέ Μουρίνιο.

Τα φετινά αποτελέσματα των «κόκκινων διαβόλων» μπορούν να θεωρηθούν άκρως κολακευτικά. Πολλές άδικες –ποδοσφαιρικά– νίκες, πολλά παιχνίδια που η ομάδα γλίτωσε από θαύμα την ήττα, όπως π.χ. στο 0-0 της Σεβίλης.

Ο Μουρίνιο είχε το άλλοθι των –σχετικά– καλών αποτελεσμάτων, όμως τώρα που απέτυχε στην κορυφαία διοργάνωση, οι φωνές εναντίον του είναι μαζικές και μοιάζουν με «κραυγές».

Ολοι αυτοί που βέβαια δεν ζητάνε απαραίτητα την αποπομπή του. Ζητούν κάτι πιο δύσκολο: να αλλάξει τακτική.

Ο Μουρίνιο, άκρως εγωκεντρικός, δεν είναι από τους τύπους που θ’ απαρνηθούν τα πιστεύω τους. Αυτό δεν είναι απαραίτητα κακό όμως, από την άλλη, ο Πορτογάλος έχει βρεθεί πια δέσμιος του εγωισμού του.

Το ποδόσφαιρο, όπως και η ζωή, εξελίσσεται με ταχείς ρυθμούς κι αυτός μοιάζει πια ξεπερασμένος. Και το χειρότερο δεν είναι ότι απλά δεν προσαρμόζεται (όπως π.χ. κάνει ο Γουαρδιόλα), αλλά ότι από τον «φόβο» του κάνει την εικόνα της ομάδας του ακόμη πιο αποκρουστική.

Και οι δηλώσεις του μετά το ματς δείχνουν πως είναι... αμετανόητος: «Δεν νομίζω πως παίξαμε άσχημα. Ολοι δώσαμε τον καλύτερο εαυτό μας, αλλά χάσαμε γιατί έτσι είναι το ποδόσφαιρο. Αλλωστε δεν είναι η πρώτη φορά που η Γιουνάιτεντ αποκλείεται σε αυτή τη φάση. Το έχω προκαλέσει κι εγώ δύο φορές με την Πόρτο και τη Ρεάλ»...