Πέταξε ένα ολόκληρο ημίχρονο χωρίς να κάνει απολύτως τίποτα. Γκρίνιαζε συνεχώς (τις περισσότερες φορές δικαιολογημένα για να είμαστε σωστοί), για τις αποφάσεις του τραγικού Μήτσιου. Έμεινε σωστά με παίκτη λιγότερο, όταν ο Κάτσε έβρισε μπροστά στα μούτρα του τον διαιτητή. Βρέθηκε πίσω στο σκορ και πήγε στο ημίχρονο βλέποντας την Καλλονή να είναι μπροστά με 1-0.
Στο δεύτερο όμως ημίχρονο ο ΠΑΟΚ, ήταν ο ΠΑΟΚ πριν τον... καταραμένο μήνα που πηγαίνει από το κακό στο χειρότερο. Οι παίκτες του Άγγελου Αναστασιάδη μπήκαν στον αγωνιστικό χώρο για να παίξουν μπάλα και όχι για να γκρινιάξουν και να διαμαρτυρηθούν. Και έπαιξαν την μπάλα που θέλει ο κόσμος τους, πέτυχαν δύο γκολ, πήραν την μεγάλη νίκη επικρατώντας των γηπεδούχων με 2-1 και έδειξαν πως αν ασχοληθούν με αυτό που πρέπει, τότε όλα θα πάνε καλά γι' αυτούς.
Με το τρίποντο αυτό οι Θεσσαλονικείς μείωσαν και πάλι στους δύο βαθμούς την διαφορά από τον πρώτο Ολυμπιακό που πήρε τη νίκη άνευ αγώνα γιατί έπαιζε με την Νίκη Βόλου που έχει αποχωρίσει, ένα τρίποντο που σε μεγάλο βαθμό το χρωστάνε στον Ιτάνζ ο οποίος στο 1-2, έπιασε το πέναλτι του Μανούσου και από αποδιοπομπαίος τράγος, λόγω του τραγικού του λάθους στο 1-0, έγινε ήρωας.